Elk jaar weer kijk ik – amper een paar weken terug van vakantie – in augustus al uit naar de zomervakantie van het jaar daarop. Wat is dat toch met de zaligmakende zomervakantie, die twee of drie weken per jaar, waar we lang van tevoren naar uitkijken maar ook meestal weer een jaar op moeten teren?

De meeste mensen verlaten in de zomerperiode huis en haard voor een paar weken vertier elders. Of het nu een tent op de Wadden is, met de sleurhut naar Frankrijk, backpakken in de Himalaya, een gehuurde mobilhome in Italië of een cruise over de Middellandse zee: veel mensen hebben het nodig om een paar weken uit de dagelijkse beslommeringen te stappen. ‘Als ik thuis blijf, kan ik niet ontspannen’, is een veelgehoorde uitspraak (ja, ook van mij!).

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat we met z’n allen die lang verwachte zomervakantie onterecht op een voetstuk plaatsen. Is het werkelijk zo ontspannend, om een paar dagen voor vertrek als een Razende Roeland (want nog zo lang mogelijk doorgewerkt) de boodschappen te doen (vanzelfsprekend moet er wel hagelslag mee), alle kleding te strijken, koortsachtig allerlei checklists na te lopen, de koffers vol te stouwen met kleding (uiteraard voor elk weertype) en uiteindelijk de onvermijdelijke discussie met manlief aan te gaan over die ene koffer die elk jaar weer net eentje te veel blijkt te zijn? Vervolgens stappen we vermoeid en geïrriteerd in de auto (liefst ’s nachts), die stampvol zit met koffers, DVD-schermpjes, kussens om tegenaan te liggen en een koelbox. En dan natuurlijk nog een paar verongelijkte kids op de achterbank omdat ze van paps en mams niet mogen Twitteren en Facebooken dat ze eindelijk relaxt (?) op vakantie zijn. Potentiële inbrekers schijnen nl. gek te zijn op dat soort berichtjes. Met een beetje pech zijn we vertrokken op een ‘Zwarte Zaterdag’, en hebben we urenlang in de file gestaan. Plassen onderweg kost 70 ct., maar daar krijgen we wel weer 50 ct. van terug als we voor 3 euro een flesje water kopen. Eenmaal op de plek van bestemming aangekomen, voldoet deze uiteraard volledig aan onze verwachtingen; van tevoren hebben we immers via internet de accommodatie al aan een grondig onderzoek onderworpen. Na een dag bijkomen van de heenreis willen we vervolgens twee weken alleen maar leuke dingen doen, niet gestoord worden door ons werk of wie dan ook (waarom hebben we dan wel mobiele telefoons, een laptop en een iPad bij ons?), uitsluitend mooi weer hebben, spelletjes met de kinderen doen, lekker en veel eten en drinken, tien boeken lezen die we het hele jaar al op ons lijstje hebben staan en zo kan ik nog wel even doorgaan. Beetje veeleisend zijn we wel…..!

Hoe zou het zijn als we die ons zelf opgedrongen ontspanning van de zomervakantie proberen om te zetten naar een wat meer relaxte levenshouding gedurende de rest van het jaar? Ik denk dat ik het maar eens ga proberen. In het weekend leuke dingen doen, ’s avonds ‘ns een keer een spelletje spelen met de kids, zo vaak mogelijk een verantwoorde maar lekkere maaltijd op tafel, zondags met een boek op de bank of in de tuin, op z’n tijd een wijntje en een toastje.  Als ik me dit eigen kan maken, moet het toch lukken om niet per se elke zomervakantie een paar weken weg te willen omdat dat de enige manier is om me te ontspannen?! Eigenlijk schaam ik me ook wel een beetje….. Wat te denken van al die mensen die niet op vakantie kúnnen, vanwege de financiën, omdat ze een eigen bedrijf hebben, ziek zijn of om welke reden dan ook. Het relaxte gevoel dat ik door vakantie krijg, moet volgens mij ook te creëren zijn op een andere manier. Hoe dan ook: ik ga het uitproberen. Wie doet er met mij mee?!

Jet Tusveld, september 2012